اسب ترکمن در ایران؛ گلشن

یکی از شناسه‌های دیرین ایرانیان اسب است. برنامه کتاب کوچکی که در دست داریم، معرفی اسب ترکمن در ایران است، که علی گلشن به خوبی از عهده آن برآمده است. واقعیت این است که به رغم سابقه دیرین اسب در ایران جز در قابوس‌نامه که عنصرالمعالی آن را در آغاز نیمه دوم سده پنجم هجری نوشته است، تا روزگار ما به ندرت به این شناسه کهن ایرانی پرداخته شده است. در این میان کار خوب استاد پورداوود ستودنی است.
اینک که با معرفی اسب ترکمن در ایران در آغاز راهی بلند، به اعتراف خود مؤلف گامی کوتاه برداشته می‌شود، در کنار کارهایی مانند نوشته‌ ارجمند پورداوود، پرداختی دیگر به نقش اسب در نزد ایرانیان می‌تواند برای خواننده این کتاب که دست‌رسی چندانی به معدود نوشته‌های خوب ندارد، سودمند باشد.